Koniec żartów. Skończyła się sielanka i czas zmierzyć się z okrucieństwami wojny.  czytaj dalej »

Czy przetrwa patriotyzm? Każdego z nas nurtuje to pytanie, bo wobec nasilonej kampanii względem jego przejawów, można się już niepokoić.  czytaj dalej »

Pierwsza część za mną.  czytaj dalej »

Jest takie ustronne miejsce przy Jagiellońskiej na warszawskiej Pradze. Ocienione gęstymi krzakami, latem i zimą skutecznie umyka wzrokowi przechodniów.  czytaj dalej »

No i poszłam na tę Paradę. Zobaczyć ją chciałam na własne oczy, bo zwykle polegałam na opiniach i relacjach mediów, a te jak wiadomo, obiektywizmem nie grzeszą.  czytaj dalej »

To się nie uda! Prorokowano z pogardliwym uśmiechem. Nie dodawało mi to optymizmu, ale i prowokowało do działania. Jak to nie dam rady – ja?  czytaj dalej »

Czego nie wie, a może, nie chce wiedzieć, doradca prezydenta?  czytaj dalej »

Panie Redaktorze, dziękuję za podjęcie tematu Wołynia, tematu tak dotychczas niewdzięcznego i omijanego szerokim łukiem.  czytaj dalej »

Ileż to razy słysząc, że w tym, czy innym wypadku ofiar nie było, oddychamy z ulgą, lekceważąc całe doniesienie.  czytaj dalej »

Ludzie, to zawsze dzieci swoich matek. Bez matki nie ma poety, nie ma bohatera. M. Gorki

Matki wojny, okupacji…  czytaj dalej »

Tędy, owędy – byleby do celu. Sposób działania o tyle skuteczny, o ile akcja odniesie sukces.  czytaj dalej »

Od momentu wejścia do Unii Europejskiej coraz częściej słyszymy o rasistowskich, antypolskich ekscesach w rozmaitych krajach Eurolandu.  czytaj dalej »

Twój dziad w czerwonym polu Szkarłatne kwiaty kładł - Twój ojciec niósł do boju Dwadzieścia młodych lat... U września ran koralu Zastygał śmiercią brat -  czytaj dalej »

Zadumałam się, zasępiłam srodze nad tekstem o Poleszukach: "Polesie polski Madagaskar".  czytaj dalej »

Stara to metoda, znana jak świat i popularna do dzisiaj. Kiedy trudno jest dopaść przeciwnika wprost, doskonałym sposobem staje się zasadzka.  czytaj dalej »

Przez łąkę, na przełaj, biegł jakiś niemiecki żołnierz, krzycząc coś głośno i wymachując rękami. Oficer wstrzymał akcję. - To nie oni ich zabili! To zrobili Żydzi!  czytaj dalej »

- Pani da dwa złote na wodę, bo gorąco, a ja nie jestem stąd! Dziewczyna bezczelnie patrzyła mi w oczy, a na jej twarzy gościł szelmowski uśmieszek. Da baba, czy nie da? Może się uda?  czytaj dalej »

Kiedy obok mnie przejeżdżał tramwaj z tablicą Nur fur Deutsche, poczułam się dziwnie. I jeszcze ci gestapowcy po drugiej stronie ulicy…

Byłam dzisiaj na planie filmu Miasto 44.  czytaj dalej »

Co u licha?, pomyślał mąż Sabinki, kiedy nagle zaskrzypiały mu nad głową deski w stodole. Kto tu jest? – zapytał z niepokojem. To my – Mulki – panie gospodarzu!  czytaj dalej »

  Ten kto miał synów, był bogaty.  czytaj dalej »

  Którejś zimowej nocy 1947 roku, podczas silnej śnieżycy, załomotały do drzwi domu kolby karabinów.  czytaj dalej »

To był chłopak z fantazją. Kule się go nie imały, a szczęście prowadziło przez niebezpieczne rewiry, w które rzucał go los.  czytaj dalej »

Wśród wielu zdjęć, które przypadły mi jako scheda po mojej zmarłej cioci, jest jedno szczególne. Przedstawia grupę młodzieży pozującą do fotografii.  czytaj dalej »

„…W ten sam sposób władze izraelskie przychodzą i pieczętują Grób woskiem.  czytaj dalej »

Nie będziemy już tańczyć tak, jak nam zagrają! Sami sobie zagramy, po polsku – poloneza!  czytaj dalej »

Opowieść o „strachu”. Zapomniana zbrodnia

Jest coś, co usprawiedliwia zabójstwo: STRACH o własne życie.

Opowiem historię, w której STRACH gra główną rolę.  czytaj dalej »

  Był początek listopada 1942 roku.

Coś groźnego wisiało w powietrzu i ludzie z niepokojem nasłuchiwali wieści z pobliskich miasteczek.  czytaj dalej »